Route en verhaal


Provence 2012 weergeven op een grotere kaart

Donderdag 17 mei 2012: Eerste dag heenreis
Deze zonovergoten eerste reisdag verloopt zeer voorspoedig. Er is totaal geen drukte op de weg en het weer is perfect. Gedurende de dag zien en voelen we de temperatuur stijgen van 4 graden bij vertrek in Nederland tot een warme 21 graden bij Lyon. Om 16:30 uur houden we het voor gezien voor vandaag en stoppen we bij een hotel aan de A43 bij L’Isle d’Abeau, ergens tussen Lyon en Grenoble. Bij het wegrestaurant blijkt toch niet veel fatsoenlijks te eten, dus we doen het met magnetronpasta en een sandwich, en op de kamer nog met zelf meegebrachte muesli en.....Senseo! We sluiten de avond vroeg af met o.a. de belangrijkste laatste minuten van de Champions League finale tussen Olympic Lyonnais en Frankfurt. OL wint met 2-0. Proficiat.....DAMES!

Vrijdag 18 mei 2012: Tweede dag heenreis
De weergoden zijn ons vandaag beduidend minder gestemd; vannacht hoorden we het al regenen en de dag begint ook zwaar bewolkt en miezerig. Tijdens het aardige hotelontbijt (we zijn de enigen) zien we het droog worden en dat blijft zo als we even later vertrekken. We hebben nog 290 km te gaan. Al gauw na Grenoble rijden we de Route Napoleon op, een beroemde, bezienswaardige route die echter veel langzamer rijdt dan de snelweg. Dit gaan we vandaag zo niet redden over de gehele afstand. Na tweeënhalf uur rijden pauzeren we in Gap en tanken we bij. We schatten in dat we hier vandaan nog ongeveer twee uur moeten rijden. Gelukkig kunnen we weer een flink stuk over de snelweg en zo pakken we heel wat kilometers voor we even later opnieuw de Route Napoleon op rijden. De route is prachtig, maar door de laaghangende bewolking waaruit miezerregen en af en toe een flinke regenbui valt, is van de enorme, soms nog besneeuwde, bergtoppen weinig te zien.
Om 15:35 uur zijn we bij de camping. Het is droog en het klaart zelfs op. De stacarvan beschouwen we als luxe, prachtig! Het stikt van de Nederlanders, maar ach, we zijn toch vaak weg. We pakken de auto uit, richten de boel een beetje in en doen dan een boodschap in de supermarkt niet ver van de camping vandaan. Traditiegetrouw eten we pasta en na het eten maken we de wandeling van 20 minuten naar het dorp. Het ziet er hartstikke leuk en gezellig uit. De Notre Dame torent op haar enorme rots overal bovenuit. Slik, daar moeten we toch een keer naar omhoog.....

Zaterdag 19 mei 2012: Grand Canyon du Verdon
Het was ijskoud vannacht! Gelukkig zijn de voorspellingen voor vandaag een stuk beter met veel zon en zo'n 21 graden. Groot is dan ook de teleurstelling als we een dik pak wolken boven ons zien hangen en er zelfs een kleine bui valt; weer voorspellen kunnen ze hier blijkbaar niet. Toch belooft dit de beste dag van het weekend te worden, dus we gaan naar de Grand Canyon (Gorges) du Verdon. Met in het achterhoofd de ervaringen van Patricia's zus, denken we de hele dag nodig te hebben, op tijd weg dus. We willen eerst bovenlangs naar het Lac de Ste Croix gaan en onderlangs terug. We komen echter niet verder dan het Lac! De route rijdt door al het geslinger en de hoogteverschillen niet heel erg snel en er is zóveel te zien onderweg, dat we vrijwel overal stoppen. De lucht is gelukkig flink opgeklaard (we krijgen het gewoon warm), maar het waait hard.
Vanaf het Lac gaan we dus weer dezelfde weg terug, met het verschil dat we nu nog de lus meepakken bij het plaatsje La Palud sur Verdon. Dit blijkt een gouden zet; de uitzichten zijn zo mogelijk nog fenomenaler en het is dé route voor waaghalsen: op enkele plekken is men aan het abseilen of rotsklimmen of zelfs aan het koorddansen boven de enorm diepe kloof. En dat met die wind! Het is al zes uur geweest als we terug zijn in Castellane.

Zondag 20 mei 2012: Entrevaux
De zon schijnt zowaar als we wakker worden, maar al snel betrekt het en ziet het er toch naar uit dat het geen allerbeste dag wordt vandaag. We plannen ons uitje dan ook niet al te ver weg en rijden naar Entrevaux, een tip van Patricia's zus op ongeveer een uurtje rijden bij Castellane vandaan. We komen langs het stuwmeer van Castillon, dat net zo prachtig turquoise is als Lac de Ste Croix, maar om een of andere reden lang niet zo recreatief gebruikt wordt. De weg naar Entrevaux volgt de rivier Var en is prachtig groen (door het miezerige weer weten we ook waarom....). Entrevaux is hartstikke leuk en fotogeniek; een compact oud centrum met leuke, smalle steegjes, verfraaid met torentjes, poorten en ophaalbruggen, kleurrijk aan de buitenkant, omringd door de Var en een citadel die er meters bovenuit torent. Vanuit de hoogte zie je eigenlijk pas hoe bijzonder het plaatsje gelegen is. We slenteren er zo'n anderhalf uur doorheen en drinken wat 'aan de overkant'. Als we terug zijn in Castellane en we net goed en wel de auto bij de caravan hebben geparkeerd, begint het flink te regenen en het houdt de rest van de middag en avond niet meer op. Wat hebben we geboft met die paar druppels in Entrevaux!

Maandag 21 mei 2012: Grasse
Tsja, wat doe je als het de hele nacht onophoudelijk flink heeft geregend en je weet dat het de rest van de dag niet zal veranderen? In ieder geval een beetje uitslapen en lekker de tijd nemen voor het ontbijt en een warme douche. Als we de weerberichten mogen geloven, zou het richting de kust wat beter moeten zijn, dus besluiten we de Route Napoleon verder naar het zuiden af te rijden. Onderweg zien we al snel dat het niet leuker gaat worden; een dik, grijs, laaghangend wolkendek hangt boven de bergen en veroorzaakt mist en regen. We zien geen sprankje zonnestraal. We besluiten in het stadje Grasse te stoppen. Grasse is de parfumhoofdstad van Frankrijk. Volgens de reisgids is het niet bepaald de aantrekkelijkste plaats in de Provence, maar daar zijn wij het niet mee eens. Het heeft een hartstikke leuk, knus, kleurrijk en autovrij historisch centrum met leuke straatjes en pleintjes. De palmbomen doen vermoeden dat het hier prachtig weer kan zijn en dan lijken ons die pleintjes heel gezellig met terrasjes gevuld. Het klopt ook dat er op windstille dagen als deze een zoet aroma in de lucht hangt. Verder zijn er genoeg eettentjes, waar vooral pasta en crèpes zijn te krijgen. Wij doen ons daar dan natuurlijk ook te goed aan. Van de drie grote parfumfabrieken en -musea in Grasse bezoeken wij er één. We lopen hier al met al zo'n drie uur rond en gaan dan weer terug naar Castellane. We zijn tevreden met wat we uit deze belabberde dag hebben gehaald.

Dinsdag 22 mei 2012: Castellane
De regenachtige start van de dag doet niet vermoeden dat het weer zich vanaf vandaag zou moeten gaan beteren. We blijven vandaag dichtbij huis, gewoon in Castellane. Rond het middaguur is het droog en gaan we lopend op pad; de plu en regenjas gaan wel gewoon mee. Eerst lopen we 20 minuten warm richting het stadje om vervolgens de klim te maken naar het Notre Dame kapelletje bovenop de rots. Het rotsachtige pad is niet echt heel steil (op enkele treden na) en biedt op meerdere plekken prachtig uitzicht op Castellane. We krijgen het er toch warm genoeg van, dus de jassen gaan al snel uit. Het blijft keurig droog en het klaart zelfs wat op. Onderweg worden we sterk gemotiveerd door relig ieuze zuilen die de kruisweg van Jezus verbeelden..... Bovenop de rots, bij de kapel, is het uitzicht fenomenaal. We nemen uitgebreid de tijd om ervan te genieten. Terug 'beneden' lunchen we een enorme sandwich in de boulangerie die we inmiddels hebben ontdekt en maken we nog wat foto's van het dorp. Het is even prima zo, zo'n dagje tussendoor.

Woensdag 23 mei 2012: Grand Canyon du Verdon
He he, daar istie dan: wat voelt een mens zich toch ineens lekker als het zonnetje schijnt! Voor het eerst trekken we een shirt met korte mouwen aan en John zelfs een korte broek. We gaan weer naar de Gorges du Verdon en dit keer nemen we de zuidelijke route. Die rijdt beduidend minder strak langs de rivier, dus we kunnen lekker doorrijden. Maar als er dan een uitzichtpunt is, is die wel spectaculair. We zien weer prachtige dingen en kunnen er geen genoeg van krijgen. Deze route komt ook uit bij het Lac de Ste Croix en daar nemen we even de tijd om rustig te zitten. Het is de hele dag prachtig weer en warm geweest. Vanuit de richting waar we vandaan komen, zien we toch weer een pak bewolking op komen zetten en als we via de noordelijke route terugrijden, krijgen we wat regen. De hele weg t/m Castellane is nat en regenachtig; dat is ons compleet bespaard gebleven. Wij zijn klam, warm en zelfs verbrand; wat ons betreft mag het morgen weer wat minder :-).

Donderdag 24 mei 2012: Digne-les-Bains
Vannacht hebben we het weer horen regenen, maar we worden met een warm zonnetje wakker en ontbijten voor het eerst buiten. We gaan vandaag naar Digne-les-Bains, een stadje zo'n 54 km ten noorden van Castellane. We weten niet zo goed wat we moeten verwachten; de reisgidsen zijn onduidelijk over de aantrekkelijkheid van Digne. Maar met de onzekere weersvoorspelling van vandaag lijkt ons een bezoek aan een stadje de beste optie. Na vijf kwartier rijden, zijn we er. Bij het informatiebureau halen we een plattegrond, maar daar staan geen bezienswaardigheden of een logische looproute op aangegeven. We slenteren daarom maar wat door het 'centre historique'. We zijn niet echt enthousiast over wat we zien; de boomrijke Boulevard Gassendi met cafés en restaurants is het leukste dat de stad heeft en die is niet eens autovrij. Nee, de titel 'minst aantrekkelijke plaats van de Provence' mag van ons naar Digne. Erger wordt het nog als we ten noorden van Digne tevergeefs zoeken naar het 'Dal van de fossiele Ammonieten'. Voor de wandeling hier naartoe zijn we vergeten op de borden te kijken en geven we op als het ons te lang duurt en we vermoeid raken. Achteraf blijken we vlak voor de bestemming omgekeerd te zijn.... Terug in Castellane maken we deze wat mislukte dag een beetje goed met een etentje aan het gezellige plein.

Vrijdag 25 mei 2012: De Alpen
We hebben de hele week in de gaten gehouden wanneer de beste dag zou zijn om naar de Alpen te gaan en we kwamen uit op vandaag. Nu het zover is, zijn de weerberichten ineens niet meer zo gunstig. Duidelijk is dat we het van de ochtend moeten hebben, dus we zitten al om 9.00 uur in de auto. Het is nu prachtig, zonnig weer. We komen langs Entrevaux en stoppen weer even om nog een paar foto's te maken in het zonnetje; zondag was het immers beduidend somberder weer. Via de Gorges de Vésubie gaan we 'omhoog' en komen we uit in het leuke plaatsje St.-Martin-Vésubie. Hier lopen we wat rond en lunchen we op ons gemak. Hoewel we in de verte een paar licht besneeuwde toppen hebben kunnen zien, zitten we beduidend lager dan we hoopten, want we zijn niet bepaald in een alpendal terecht gekomen. We hopen dat dat op de rest van de route nog zal volgen, maar ineens raakt de lucht potdicht en zitten we midden in regen, onweer, bliksem en hagelbuien. We moeten zelfs twee keer even de auto opzij zetten en in het plaatsje Valberg blijft de hagel als sneeuw op de weg liggen! (nu rijden we ook wel door wintersportgebied, maar goed). Dit is niet fijn in de bergen en we moeten nog wel even. Er zit niets anders op dan de route gewoon uit te rijden; het regent en dondert de hele verdere weg tot aan Castellane. We zijn vermoeid van het niets doen en het ingespannen rijden. De stortbuien houden de hele avond aan. Een verloren dag, zou je kunnen zeggen.

Zaterdag 26 mei 2012: Naar Cadenet
Van de streek Luberon wordt gezegd dat dit dé plek is die het Provencaalse platteland weerspiegelt, waar toeristen op zoek zijn naar het idyllische Provencaalse leven en dat het de favoriete streek van de (inter)nationale rich-and-famous is. Nog maar net een paar kilometer rijden we in de Luberon of de Maseratti's, Porsches, Ferrari's, andere cabrio's en SUV's vliegen ons om de oren. De Luberon is het Toscane van Frankrijk: groen, glooiend, cipressen, eindeloze velden met klaprozen, enorme wijnlandgoederen, kastelen en Romeinse bergdorpjes. De Franse variant kent dan ook nog de enorme lavendelvelden, die rond deze tijd van het jaar helaas nog niet in bloei staan. We zijn weg uit de grillige, moeilijk begaanbare bergen, de afstanden zijn korter en de zon schijnt volop. Onze tweede vakantie is begonnen.

Zondag 27 mei 2012: Bonnieux en Gordes
Bonnieux en Gordes zijn twee typisch hoger gelegen Provencaalse dorpen waarbij de huizen van het oude centrum tegen de berghelling lijken te zijn vastgelijmd en met een kasteel of kerk die boven alles uittorent. We moeten er wel even de bergketen van Lubéron voor over, maar dat is niets vergeleken met de klimpartijen vanuit Castellane. Naar Bonnieux is het maar zo'n 15 km. Het is een klein dorp, dus de wandeling langs alle bezienswaardigheden is maar kort, maar door het prachtige uitzicht op het platteland weten we er ons toch wel een tijdje te vermaken. We sluiten ons bezoek af met een enorme ijscoupe.
Zo'n 15 km noordelijker ligt Gordes. De weg voert ons door de 'echte' Provence met de smalle landweggetjes tussen de wijngaarden door. Door zijn fotogenieke ligging tegen de rotsen is Gordes een van de meest bezochten plaatsen in de omgeving. En dat hebben we geweten; hordes toeristen worden aangevoerd met enorme bussen, we horen alle talen van de wereld om ons heen én voor zo'n klein dorp moeten we nog betalen voor het parkeren ook :-). Maar we begrijpen de charme van dit dorp: het ligt prachtig, het uitzicht is fantastisch, het kasteel neemt een leuke, centrale plek in, het heeft een aantal interessante oude gebouwen, en knusse, glooiende straatjes en leuke terrasjes. Van meerdere kanten is het dorp fraai te fotograferen.

Maandag 28 mei 2012: Colorado de Rustrel
De Colorade de Rustrel is een landschap van gele/oranje/rode rotsformaties à la Paisaje Lunar op Tenerife, die zo zijn gevormd door de okerwinning in dit gebied. Hele dorpen in de buurt zijn ook van stenen met diezelfde kleuren gebouwd. We denken 'wel even' langs die rotsformaties te lopen en zijn er dus niet op voorbereid dat het parkeren is georganiseerd, maar erger nog: dat er drie wandelmogelijkheden zijn, variërend van 2,4 tot 5,5 km ofwel 1,5 tot 3 uur. Oké dan. We zijn niet bepaald lekker op tijd hier gekomen; het is al half één en dus op het heetst van de dag. Maar we laten ons natuurlijk niet kennen en gaan voor de langste route (niet dat we dat ergens moeten registreren, het gaat puur om onze eigen eer). Onszelf kennende, zullen die drie uur die ervoor staan bij ons wel wat langer duren.
Het eerste stuk moeten we al meteen een beetje klimmen en aangezien het warm is, is de toon maar gezet. Gelukkig worden we beloond met een fraai uitzicht over de eerste rotsformaties. Wat volgt is een wandeling door bos- en heideachtig gebied met kleine waterstromen en enkele uitkijkpunten. Bij gebieden die ze 'Witte woestijn' en 'Sahara' noemen, komen we aan de voet van de formaties en kunnen we er zelfs op klimmen. Allemaal prachtig mooi. We doen precies vier uur over de wandeling en keren zeer voldaan bij de auto terug. Zo'n intensieve dag hadden we ook weer niet verwacht!

Dinsdag 29 mei 2012: Aix-en-Provence
Pas tegen half 12 stappen we in de auto voor de korte rit naar Aix-en-Provence. Deze universiteitsstad was vroeger de hoofdstad van de Provence en heeft nog steeds een statige sfeer met mooie straten, pleinen en gebouwen. Aix staat ook wel bekend als 'fonteinenhoofdstad'; er staan er zo'n 101 verspreid over de oude stad. Aix is ook de geboorteplaats van de bekende schilders Emile Zola en Paul Cézanne, waaraan een hele stadswandeling is gewijd. De stad bestaat min of meer uit twee delen die worden gescheiden door de bekende boulevard Cours Maribeau. We beginnen onze wandeling in het deel ten zuiden van de Cours, waarmee we onder andere langs de bekendste fontein (met vier dolfijnen) en het geboortehuis en de school van Paul Cézanne komen. De Cours Maribeau wordt enorm bejubeld, maar wij vinden 'm eigenlijk een beetje tegenvallen. Door de breedte en het feit dat er gewoon auto's kunnen rijden, is het geen knusse boulevard. De tientallen enorme plantanen die de straat overschaduwen en de vele eettentjes maken er aan de andere kant wel weer wat gezelligs van. Ten noorden van de Cours is de oude stad met veel musea, fraaie gebouwen, leuke pleinen en straatjes, en een prachtige kathedraal. Aix is leuk en John vindt dat vooral vanwege de leuke studentes die er rondlopen. Bijkomend voordeel is dat we voor 7 uur parkeren maar € 10,00 hoeven te betalen, daar kunnen we in NL nog een punt aan zuigen!

Woensdag 30 mei 2012: Cadanet
Klaagden we in Castellane over de kou en regen, de warmte in de Luberon en steeds weer de auto in-en-uit spelen ons nu toch ook wel parten. Het is ook nooit goed.
We houden het dan ook dicht bij huis vandaag. We hebben een beetje kunnen uitslapen en nemen ons voor om vanmiddag - als de ergste warmte voorbij is - de wandeling naar het dorp te maken, want dat hebben we nog helemaal niet gezien. Tot die tijd lezen en computeren we wat. Omdat het niet echt snel afkoelt, komt het er uiteindelijk op neer dat we toch niet naar het dorp gaan maar in plaats daarvan een rondje om het recreatiemeer van de camping lopen. Da's nog best een aardig meer met een mooi strandje dat nu helemaal leeg is, zo rustig is het op de camping. We blijven nog even aan een picknicktafel bij het meer zitten en houden het verder op een rustige avond.

Donderdag 31 mei 2012: Ménerbes, Abbaye de Sénanque en Roussillon
Een luxe probleem doordat we al zoveel gezien hebben: niets moet en alles mag op deze laatste dag in de omgeving van Cadenet. John is nieuwsgierig naar het plaatsje Ménerbes. Het is maar klein, maar wereldberoemd geworden en overspoeld door toeristen vanwege het boek 'Een jaar in de Provence'. Ook is er een link met Picasso, omdat het voormalige huis van zijn minnares er staat. Dat wordt nu gebruikt door schrijvers en kunstenaars. Het hele dorp ademt artistiek. Vanaf het hoger gelegen dorpsplein hebben we prachtig uitzicht op de omgeving.
De volgende stop is één van de drie adbijen in de Provence die je gezien moet hebben, de Abbaye de Sénanque. Die staat vlakbij Gordes waar we eerder deze week waren, maar dat hadden we op dat moment helemaal niet door. Deze abdij is vanaf de weg al goed te zien en ligt prachtig in een dal en omringd door lavendel. Helaas nu nog niet in bloei, maar we hebben de fantastische foto's met al dat paars gezien. We zijn normaal niet zo van het bezoeken van musea en kloosters, maar deze keer besluiten we wel aan te sluiten bij de (verplichte) rondleiding van een uur. Die is alleen in het Frans en onze middelbare school Frans gaat ons hiermee niet helpen. Wij doen het dus vooral met de beelden en we lezen nog wel een keer na wat we hebben gezien.
Zo is het ineens half 6 als we nog naar Roussillon willen, een dorp dat is gebouwd van het okerkleurige gesteente dat uit deze omgeving afkomstig is. Op zich prima, want als de avond invalt, kleurt al dat oker alleen maar mooier. Niet alleen zijn de gebouwen en straatjes heel mooi, het dorp ligt ook nog op een okerkleurige klif. We kunnen onze lol op hier en schieten heel wat plaatjes.
Ook al is het etenstijd als we nog in Roussillon zijn, we besluiten toch weer terug te rijden, omdat we voor het donker thuis willen zijn. Dat gaat echter niet lukken, omdat we in Lourmarin, een chique dorp vlakbij Cadenet, worden afgeleid door de verlichte kerk en het verlichte kasteel. Nou ja, we waren in ieder geval wel voor het donker de bergen uit....

Vrijdag 1 juni 2012: Naar Cheval Blanc en L'Isle-sur-la-Sorgue
We zijn niet de enigen die vandaag van de camping in Cadenet vertrekken; het wordt er nog rustiger dan het al was. We zijn al lekker vroeg op pad, maar hoeven maar 30 km te rijden. Om wat tijd te rekken rijden we even door Cadenet om te kijken wat we gemist hebben. Zo op het eerste gezicht heeft het eigenlijk best een leuk centrum. Jammer dan.
De camping in Cheval Blanc ligt aan het einde van een landweg, vlakbij een spoor en twee kunstmatige meren. Ook deze camping ligt wat ver van het dorp, zelfs nog verder dan in Cadenet. De stacaravan is gelukkig al beschikbaar en staat op een ruim perceel.....in de volle zon. Shit. We installeren ons en gaan daarna even lekker onder een boom zitten. Daar horen we voor het eerst de trein langs komen, die eerder als een vertrekkend vliegtuig klinkt. Dat wordt nog leuk.
We hebben nog de hele middag de tijd, dus gaan we op pad naar het stadje L'Isle-sur-la-Sorgue, niet ver hier vandaan. Het staat bekend als 'het Venetië van de Provence', dus we verwachten er veel van. Het is bloedheet, de thermometer van de apotheek geeft 34 graden aan. Er staat gelukkig een aardig windje en in het stadje is makkelijk wat schaduw te vinden. Het is op zich een leuk plaatsje met het water (de rivier Sorgue) en de eettentjes er langs, maar door de verkeersdrukte ervaren we niet het idyllische wat we in de reisgids lazen. Er zijn ook helemaal geen bootjes ofzo die je doen geloven dat je in Venetië bent. Meest verrast zijn we door de van buiten sombere kerk; die is van binnen mooi versierd met veel blauw, goud en engelen. Als we het riviertje aan beide uiterste zijden hebben gezien, de twee winkelstraten ook en hebben geluncht, zijn we eigenlijk wel klaar. Het is nog steeds bloedheet en de auto is een oven. Dat wordt 'thuis' even flink afkoelen.

Zaterdag 2 juni 2012: Fontaine-de-Vaucluse
Door omstandigheden zijn we vroeg op maar pas om 11:45 uur gereed voor de plannen van deze dag. We zoeken het dan ook wederom niet ver en gaan naar Fontaine-de-Vaucluse, het 'buurdorp' van L'Isle-sur-la-Sorgue waar we gisteren waren. Fontaine is genoemd naar de geheimzinnige bron die met veel geweld kan komen opborrelen uit een poel en de doorgaans zo rustig stormende rivier Sorgue kan doen veranderen in een wildwaterrivier. Het geheimzinnige zit 'm erin dat de diepte van de poel onmeetbaar is. Hoewel het net zo heet is, hebben we het in Fontaine veel meer naar ons zin dan gisteren in L'Isle. Het stadje ligt prachtig aan de voet van een kasteelruïne en omsloten door steile rotshellingen. Het is veel groener, kleiner en compacter en daardoor met alle terrasjes en souvenirswinkels (want toeristisch is het wel heel erg) veel gezelliger. De geheimzinnige bron ligt op 10 minuutjes lopen langs de Sorgue. We hebben plaatjes gezien van heel laag water in de poel, waarbij de grot goed te zien is, maar dus ook van hoog water, waarbij de poel een waterval creëert over de enorme rotsblokken die ervoor liggen, richting het centrum van het stadje. Nu is de poel zeg maar 'half vol' en ligt die er rustig bij. Er is geen zichtbare stroming naar het stadje. Het is een fraaie plek recht onder een gigantische rotsmuur waar handtekeningen met jaartallen uit de 19e eeuw op staan. Geen idee of dat echt is. We vermaken ons op deze plek best even. Op de weg terug naar het centrum komen we nog langs een authentieke papiermolen die nog in bedrijf is. Leuk om te zien. We hebben ons al met al in dit kleine plaatsje zo'n 4 uur vermaakt.

Zondag 3 juni 2012: Arles
Vandaag is qua weer een hele andere dag dan de voorgaande; zon en hitte maken plaats voor bewolking, frissigheid en kans op een bui. Ook wel weer even lekker en prima om door een stad te slenteren. Arles ligt op een uur rijden van de camping. De oude stad heeft een bonte vezameling aan Romeinse ruïnes, kerken en straatjes en staat dan ook op de werelderfgoederenlijst van UNESCO. Vanuit zowat elke straat loop je - wij dus ook - tegen het Romeinse amfitheater aan. Hoe prachtig die ook is, om de nare bijsmaak van de stierengevechten - die hier nog zeer levendig zijn - kunnen we niet heen. Vlakbij het amfitheater staat het antieke theater, maar daar is, op twee zuilen en toren en tribune na, niet zo heel veel meer van over. Elders in de stad staat nog meer vergane glorie; het is bijzonder dat dat hier allemaal zo compact bij elkaar staat. Arles wordt ook geassocieerd met Van Gogh; hij heeft hier gewoond en geschilderd en werd er behandeld nadat hij zijn oor had afgesneden. Maar al zijn verblijfplaatsen bestaan niet meer, of zijn gereconstrueerd.
De rivier Rhone loopt door Arles en er is geprobeerd wat leuks te maken van een wandelpad daar langs. Dat is niet helemaal gelukt, maar het is leuk om er even te zitten en naar het water en de wandelende en joggende mensen te kijken, zeker als de zon een beetje ondergaat en de lucht en de rivier oranje kleuren.
Voor het eerst nemen we de tijd om de dag ook fatsoenlijk in een stadje af te sluiten en kiezen uit de vele restaurantjes op het gezellige Place du Forum een plek om te eten. We zitten hutjemutje met een Amerikaans stel, dat even later nog dichterbij moet komen zitten door de enorme stortbui die valt. Het dondert ons niet, wij zitten droog onder de parasol en hebben een leuke dag gehad.

Maandag 4 juni 2012: Mont Ventoux en de Dentelles
We hebben de smaak van uitslapen te pakken en gaan weer pas rond het middaguur op pad. We willen naar Mont Ventoux, maar het is nog te bezien of dat met de bewolking goed gaat. Door een omleiding komen we onbedoeld aan de zuidkant van de berg uit en hoewel van deze kant het mooiste zicht op de berg is (à la El Teide op Tenerfe), hebben de Fransen geen stopmogelijkheden gecreëerd en kunnen we door de drukte op de weg niet even het stuur omgooien. Daar hadden we toch wat anders van verwacht. Pas als we aan de oostzijde 'omhoog' gaan, kunnen we stoppen, maar hier is het zicht beduidend minder.
We hadden al gelezen dat we veel wielrenners zouden tegenkomen en dat klopt: man, vrouw, jong, oud, prof of amateur baant zich een weg naar de op 1912 meter hoogte gelegen top. Maar wij zijn van die slappelingen die helemaal met de auto naar boven gaan, want dat kan; sterker nog, het is een doorgaande weg. Het is niet druk op de top maar het waait orkaankracht en het is slechts 7 graden. Gelukkig hebben we altijd onze jassen in de auto en die hebben we hard nodig. Door de harde wind is het op sommige plekken bijna onmogelijk om fatsoenlijk foto's te maken, om maar niet te spreken over het bevriezen van onze handen. Het zicht is prachtig, maar reikt door de bewoling ook weer neit mijlenver. We zijn hier ongeveer driekwartier en rijden dan aan de oostzijde weer van de berg af om bij Malaucène de heuvels van Dentelles de Montmirail in te rijden. Hier wonen zo te zien de rijke wijnboeren; het is een prachtig gebied met wijngaarden die in etages tegen de helling van de spitse kalkrotsen zijn aangelegd. We nemen te veel tijd voor deze fotogenieke omgeving, zodat we het rondje dat we willen rijden niet meer kunnen afmaken. We rijden in een stuk terug naar de camping, waar we stipt 20:00 uur zijn.

Dinsdag 5 juni 2012: Avignon
Van Avignon verwachten we veel. We hebben enthousiaste verhalen gehoord en nu is het tijd om de stad zelf te ervaren. Het ligt op maar 30km van de camping, dus we zijn er met zo'n 40 minuten. We zijn naïef om te denken dat op de gratis pakeerplaatsen nog plek is en de eerste parkeergarage blijkt vol. Dat wordt dus de P&R aan de overkant van de rivier. Het is goed geregeld dat daarvandaan een gratis bus weer terug rijdt. We worden meteen vlakbij de Pont d'Avignon afgezet, maar probeer hiervandaan maar eens een foto zonder auto's en bussen te maken. Toch altijd weer vertekenend zoals je het in de boeken ziet. Achter de brug is wel heel duidelijk de Mont Ventoux te zien, prachtig. Tot onze schrik is het al half 2 en gaat het dus niet lukken om uitgebreid de tijd te nemen voor bezoeken aan het pauselijk paleis en de brug. We besluiten dat we hier nog een keer teugkomen en houden het nu bij de 'buitenkant'. Daar is helemaal niets mis mee; aan het Place d'Horloge staat een aantal mooie gebouwen, zoals het stadhuis en het theater, en het is er gezellig met de restaurantjes. Vlak daarachter liggen het machtige pauselijk paleis en de kathedraal met een enorm plein ervoor, dat wel gezelligheid mist. De Rue de la République is de hoofdstraat richting het station en stikt van de mooie gebouwen met typische gietijzeren balkonnetjes. Ook het voetgangersgebied is de moeite waard om doorheen te lopen. Ondanks het grote aanbod zien we niets naar onze gading om te eten, dus gaan we weer huiswaarts. We lopen nu terug naar de auto, om aan de overkant van de rivier het beste zicht op het paleis en de brug te hebben. Er zitten al wat mensen klaar met hun camera die wachten op het mooie licht of de ondergaande zon. Dat doen wij dan weer niet, maar de plaatjes zijn er niet minder mooi om.

Woensdag 6 juni 2012: Camargue
Het natuurpark Camargue is de verst gelegen bezienswaardigheid vanuit Cheval Blanc; het ligt nog zo'n 20km onder Arles. We nemen nu de snelweg, heerlijk om even flink door te kunnen rijden en de € 3,90 tol die we moeten betalen is ons veel waard nu. Het moerasgebied staat bekend om zijn flamingo's en helaas ook om de vecht- en renstierenfok en de witte paarden die door de stierenfokkers worden bereden en waarmee de stieren tijdens de fiëstas worden opgejaagd. De weiden in het gebied zouden vol moeten staan met de stieren en paarden.
In tegenstelling tot de fraaie weerberichten, zit de lucht potdicht met grijze wolken en af en toe valt een spat. Jammer, want de mooiste plaatjes van dit natuurgebied zijn natuurlijk met een blauwe lucht. Na 5 kwartier rijden, stoppen we bij het Musée Camarguais aan de hoofroute. Het museum interesseert ons niet, maar erachter schijnt een fraaie wandeling van een uur te lopen voor een goede eerste indruk van het gebied. We beginnen vol goede moed aan deze eerste échte wandeling van de vakantie, maar al snel hebben we door dat het stikt van de muggen (logisch in een moerasgebied...) en zandvlooien en die moeten vooral John hebben. Na een kwartier slaan en schoppen heeft hij het helemaal gehad en keren we terug naar de auto. We rijden verder de route boven het Étang de Vaccarès langs, het meer waar zich de meeste flamingo's zouden ophouden. We komen langs een uitkijkpunt van waar eigenlijk helemaal niets te zien is, op vier witte paarden na. Geen flamingo of stier te bekennen. Verder op de route worden we beloond; de eerste flamingo's staan nog wat ver van de kust maar weer een stuk verder treffen we ze steeds dichterbij en bij het Étang du Fangassier kunnen we ze bijna aanraken. Een prima plek voor de zelf meegebrachte lunch dus.
We willen dan nog verder zuidwaarts rijden voor de zoutpannen van Salin-de-Giraud, naar de weg wordt onverhard met diepe kuilen en is wat verderop afgesloten. Dan maar een stuk terug en via de hoofdweg naar Salin, maar ook in dit akelige spookstadje is de weg naar de zoutpannen afgesloten. Helaas, maar er zal wel een reden voor zijn. Het is intussen 16:00 uur geweest en we gaan nu niet meer helemaal naar het toeristische plaatsje Saintes-Maries-de-la-Mer aan de andere kant van het natuurpark. We kwamen voor de flamingo's en die hebben we massaal gezien. Verder een handjevol witte paarden, maar vreemd genoeg geen enkele stier. Zouden ze die voor ons binnengehaald hebben?!

Donderdag 7 juni 2012: Tour des Alpilles
Deze dag is een beetje 'over', dus we doen lekker rustig aan en twijfelen lang over wat we nog gaan doen. Het is weer een warme, zonnige dag, dus het moet wel leuk blijven. John heeft iets gelezen over het dorp Eygalières en stelt voor om een rondje door de heuvels van de Alpilles te rijden, niet ver bij Cheval Blanc vandaan. Eygalières ligt tegen een heuvel, maar veel lager dan we verwacht hadden; het is niet te vergelijken met Gordes of Bonnieux. Geen verre uitzichten dus en slechts één straat met een paar eettentjes. Vandaag is het motto: "dingen zien zonder al te veel inspanning", dus de wandeling naar de top van de heuvel met het Mariabeeld gaan we met deze warmte echt niet doen. Dat betekent dat we hier gauw klaar zijn. Verder in de richting van Aureille en Mouries, waarbij we de Alpilles letterlijk doorkruisen: grijze rotsmassa's en dennenbos zoals op grotere hoogte op Tenerife. Helaas zijn er geen picknickplekken gecreëerd, dus we kunnen er weinig mee. Vlak boven Mouries hebben we vanaf een stopplek een prachtig zicht op de groene vallei, met veel cipressen en coniferen. Hier lunchen we provisorisch. Het plaatsje zelf laten we links liggen, al ziet het er wel leuk uit als we er doorheen rijden. Ook het plaatsje Mausanne-les-Alpilles ziet er echt leuk uit met een plein vol terrasjes en een boomrijke hoofdstraat. We stoppen echter pas weer bij de Moulin de Daudet en de restanten van het Romeinse aquaduct net buiten het plaatsje Fontveille. In het plaatsje zelf kijken we nog even naar jeu-de-boulende oude mannetjes en dan rijden we weer richting Cheval Blanc. Vlak voor Saint-Rémy-de-Provence gooit John het stuur om voor "Les Antigues", een Romeinse triomfboog en mausoleum pal aan de weg. Ze horen min of meer bij een bekende, veel grotere opgraving (Ruines de Glanum), maar daar nemen we niet de tijd voor. Vanaf hier is het nog zo'n 20km naar de camping, waar we rond half 7 lekker warm en klam aankomen.

Vrijdag 8 juni 2012: Avignon
We wisten al bij ons eerste bezoek aan Avignon dat we er vandaag terug zouden komen. We zijn er nu om half 12 en doen het ook veel beter met parkeren, namelijk in het centrum onder het pauselijk paleis. Dat is ook meteen waarmee we vandaag beginnen: een audiotour door het paleis. Het is lachwekkend om te zien alsof iedereen aan het telefoneren is. In het Nederlands wordt ons keurig verteld wat we zien en hoe het ontstaan is, maar eerlijk gezegd gaat het ons ene oor in en het andere uit. Kijken en luisteren kunnen we blijkbaar niet tegelijk. We zijn onder de indruk van wat we zien, maar we hadden meer pracht en praal verwacht. In plaats daarvan is er veel grijs 'beton' en zijn er eigenlijk maar twee of drie kleine kapelletjes die nog kleur hebben.
Vier uur (!) later staan we weer buiten. We eten snel een sandwich vlakbij het Place d'Horloge en kunnen dan met hetzelfde toegangsbewijs de Pont d'Avignon op. Hier vermaken we ons zo'n anderhalf uur (ook met een audiotour), waarna we met een flink ijsje in de hand wat door het centrum en lommerijke straatjes wandelen. We komen langs de grote markthal, maar die is al gesloten. We sluiten de dag af in de Jardin de Jean, een wat hoger gelegen parkje naast de kathedraal. Hiervandaan hebben we fraai uitzicht op de Rhône, de Pont d'Avignon en Villeneuve-lès-Avignon aan de overkant van de rivier. We kiezen er weer niet voor om hier te blijven eten en ook vinden we het niet nodig om te wachten totdat de brug en het paleis verlicht worden, dus om 20:00 uur zitten we gewoon in de auto terug naar de camping. Een prima afsluiting van de vakantie!

Zaterdag 9 juni 2012
De dag is alweer aangebroken om huiswaarts te keren. Het wordt geen nachtwerk zoals op de heenweg, dus we hebben goed geslapen en ontbijten rustig. Om 10:10 uur beginnen we aan de rit van 1220km. Al bij Cavaillon kunnen we de A7 op en dan is het eigenlijk alleen maar 'immer gerade auss'. Het is vrij druk op de weg en we hebben even een klein beetje file. Ergens tussen Valance en Lyon, na precies twee uur rijden, nemen we pauze. John is bang dat het vanavond van eten niet zal komen, dus hij pakt meteen lekker uit met een vismenu. De volgende wee uur rijdt Patrice (...)